Sigríður Ólafsdóttir ( Sirrý í Gíslholti )

Þegar sólin stígur upp yfir jökulinn og geislar hennar glæða Eyjarnar lífi, kviknaði á deginum. Grænahlíðin og austurbærinn, veröld sem var, vaknaði til lífsins og öldurnar sem í milljónatali svella að brjósti Eyjanna austur á Urðum í taktföstum dansi við klappirnar var undraveröld. Leiksvæði okkar peyjanna í austurbænum. Í Grænuhlíðinni reis upp önnur sól á hverjum degi, vestast í götunni í húsi númer 3, hún Sirrý í Gíslholti. Það geislaði af henni krafturinn og gleðin sem gerðu hana svo stórfenglega og sjálfsagða og hluta af lífi okkar og æsku í austurbænum. Sirrý hafði tök á okkur ólátabelgjunum sem vorum eins og maurar á ferð og flugi út um allt með tilheyrandi látum, braki og brestum. Ég man enn eftir henni úti á palli með stlæðu á höfðinu í rósóttum Hagkaupsslopp kallandi á okkur og reyna að ná tökum á ástandinu. Þá voru þeir ekki ónýtir í slíkum félagskap bræðurnir á Grænuhlíð 3, Óli Kristinn, Hallgrímur og Sigurður Hjálmar. Þeir þrír voru á við meðal íbúðahverfi í gauragangi og uppátækjum en í dag væri slíku hverfi lokað fyrir almenningi til að steypa alla í sama mót greininga og aðgerðarleysis. Það kom sér vel að Sirrý hafði stóra og fallega rödd sem heyrðist víða í hverfinu þegar nöfn sonanna hljómuðu um allt og allir heyrðu nema þeir. En undir niðri skildi hún þetta allt svo vel og brosið hennar fallega bræddi hvern meðal peyja eins og smjör. Hún bjó fjölskyldunni heimili í túnjarði æskuheimilisins í Gíslholti og það var stutt að hlaupa yfir á Landagötuna í fjárhúsin eða kaffi hjá foreldrum hennar. Sirrý hljóp við fót yfir túnið og hallaði undir flatt á göngunni eins og hún væri að berjast á móti austan brælunni. Umhverfið og aðstæðurnar í Eyjum höfðu slík mótandi áhrif á fólk. Hún lét aldrei stoppa sig, var baráttukona og gallharður Týrari, ein af listrænu stjórnendum þrettándans í Eyjum í áratugi. Kjallarinn á Grænuhlíðinni var fæðingastaður tröllanna og þar glæddi Sirrý baujur, belgi og netahringi lífi sem gerðu augu barna að undirskálum og fullorðna orðlausa af gleði. Þannig var heimatilbúin gleði neistinn í lífi Sirrýjar í Gíslholti sem hún smitaði í okkar peyjanna og við búum að. Það er kannski núna sem maður sér þessa mynd fullgerða, þegar Sirrý hefur lokið dagsverki sínu fyrir fjölskylduna og samfélagið í Eyjum. Hún var þannig kona að skarð hennar verðu ekki fyllt. En minningin um Sirrý í Gíslholti er þeim mun sterkari fyrir okkur sem nú erum smátt og smátt að tínast úr þeirri veröld sem var og við tilheyrðum og kveðjum. Sirrý er eftirminnanlegur persónuleiki og allar heimsóknir til hennar á Birkihlíðina og síðustu árin á Hraunbúðir hafa skilið eftir sig hlýju og góðar minningar sem við eigum saman. Sirrý hefur leyst landfestar og róið á önnur mið þar sem hún verður áfram öflugur liðsmaður í því sem þarf að græja og gera. Vaskleg framganga og dugnaður mun fylgja henni og minningu hennar alla tíð. Sól Grænuhlíðarinnar er gengin til viðar en áfarm halda öldurnar að svella á brjóstum Eyjunnar og taktfast klappið ómar fyrir minningu Sirrýjar í Gíslholti. Í þakklætisskyni fyrir það sem hún gerði fyrir okkur og samfélagið allt.

Ég votta Tryggva og fjölskyldunni allri samúð.
Ásmundur Friðriksson.