Það er stjörnubjört nótt,vinnulúin hönd hans hvílir í minni,hinsta kveðjan.
Hans lífsgöngu er lokið og skilur eftir ljós í hjörtum margra.
Pabbi minn Högni í Helgafelli fæddist á tímum kreppu og fátæktar,fjölskyldan bjó þá í Vatnsdal í Vestmannaeyjum.
Ungur var hann sendur í sveit að bænum Vallnatúni og síðar að Miðgrund.Hann minntist oft þessara tíma,áttiþaðan góðar minningar.Árið 2016 fór ég með pabba í dagsferð á fornar slóðir,fórum að Vallnatúni,keyrðum um sveitina,hann mundi eftir bæjunum og fólkinu,við skoðuðum safnið á Skógum og fannst honum mikið til koma,við enduðum svo í skemmtilegu kaffispjalli hjá systkinunum frá Vallnatúni.Pabbi var yfir sig ánægður með ferðina og er ég þakklát fyrir að hafa farið á þessum tímapunkti, því nokkrum mánuðum síðar var hann kominn á sjúkrahús og átti ekki afturkvæmt þaðan
14 ára gamall vann hann öll karlmannsverk í Vatnsdal,Högni afi hans treysti nafna sínum fyrir búinu.Hann þótti sérlega slyngur á allar vélar og útsjónarsamur.
Seinna hóf hann að vinna fyrir Vestmannaeyjabæ í Áhaldahúsinu, hann var kranamaður á krananum KL44 og hafa menn fullyrt að hann hafi verið sá færasti á Íslandi.Á hávertíðum var lítið um svefn og vinnutarnirlangar.Útgerðarmenn vildu allir fá hann í löndun,sumir komu og sóttu hann heim í Vatnsdal,þegar hann fór heim að sofa.
Í mínum augum var hann mikil hetja og ætlaði ég að verða kranastjóri á KL44 eins og pabbi þegar ég yrði stór.
Hann var mikið hraustmenni og byggði fjölskyldunni hús að Grænuhlíð 11
Hann t.d. handgróf grunninn, allur hans frítími fór í bygginguna sem tók 6 ár að ljúka.Eitt sinn kom sparisjóðsstjórinn að máli við hann og spurði hvort hann ætlaði nú ekki að fara að taka lán, pabbi afþakkaðipent,það var bara safnað fyrir efninu.Góður vinskapur myndaðist hjá„Grænuhlíðarfólkinu“ sem byggði við götuna og hjálpaðist að.
Eftir eldgosið 1973 var pabbi verkstjóri hraunhitaveitunnar.Lögð voru asbeströr sem sprungu oft og var hann sífellt að ræsa út „strákana sína“ sem minnast hans með hlýju og rifja upp þegar þeir voru ræstir út öllum tímum,menn voru að mæta út á hraun í sparigallanum beint af balli. Pabbi var mikill húmoristi og oft mikið gaman í vinnunni.
Pabbi og mamma ferðuðust á sumrin um landið á ferðabílnum sínum og fóru á hverju ári í bústað á Eiðum. Þar fannst þeim gott að vera og gat pabbi setið tímunum saman með veiðistöng.
Eftir að hann missti ástina sína var sorgin og söknuðurinn svo mikill að dvölin á Eiðum varð ekki söm.
Afastrákurinn Stefán tók þá á leigu veiðikofa við Djúpavatn þangað var farið í árlegar „strákaferðir„ ogveiddur silungur, hann naut þessara ferða
Hann hafði gaman af fótbolta og var Man.Utd. hans uppáhaldslið , hann komst á 2 leiki og sá liðið sitt verða Englandsmeistara .
Nóttina sem pabbi kvaddi fór ég með dóttur minni upp í Helgafell,við kveiktum rauðu ljósin sem hafa ávallt blasað við bænum um jólin.
Við kveiktum ljósin af virðingu og ást til foreldra minna
og fögnum lífi þeirra og þökkum fyrir ástina sem þau gáfu okkur
Þín dóttir
Sísí
