Hugvekja sr. Viðars á miðföstu í samkomubanni
„Drottinn mun vernda þig fyrir öllu illu, hann mun vernda sál þína“ (Slm 121:7)
Kona ein sem ég lít mjög mikið upp til sagði mér í nýliðinni viku: „Veistu Viðar, það er ákaflega hentugt að vera alkóhólisti þessa dagana.“ Ég leyni því ekki að ég var nokkuð hissa á orðum hennar og spurði hana hvað hún ætti nákvæmlega við. „Jú sjáðu til, í þessu ástandi neyðist maður hreinlega til þess að taka einn dag í einu.“
Það má segja að fullyrðingin sé tragíkómísk þrátt fyrir að í þeim sé nokkurn vísdóm að finna sem er okkur öllum kunnuglegur: Að taka einn dag í einu. Þann vísdóm er einnig að finna hjá frelsaranum: „Hafið því ekki áhyggjur af morgundeginum. Morgundagurinn mun hafa sínar áhyggjur. Hverjum degi nægir sín þjáning.“
Að auki er húmor að finna í orðum konunnar en húmor er eitt þeirra tækja sem við notum hversdagslega og í dagsins amstri til að eiga auðveldara með að glíma við erfiðar aðstæður. Stundum er það jafnvel svo að sannleikurinn finnur sér farveg í gegnum húmor.
Það er óþarfi að fjölyrða um að þetta eru óneitanlega skrýtnir dagar hjá okkur öllum hér í Vestmannaeyjum og þeir verða enn skrýtnari eftir að settar voru reglur um strangara samkomubann í gær. Í raun er óþarfi að tíunda það sem hefur
skeð undanfarna daga því nægar eru fréttaveiturnar. Sýkin hefur gert vart við sig hér í samfélagi okkar og dágóður hluti samfélagsins er í sóttkví, sjálfskipaðri eða formlegri. Við finnum öll að taktur samfélagsins slær hægar og ýmsu hefur verið slegið á frest, t.d. fermingum vorsins, og jafnvel aflýst með öllu.
Kvíði og ótti eru fylgifiskar óvissutíma. Það er auðvelt að kvíða stóru verkefni sérstaklega þegar ekki sér formlega fyrir endann á því. Enn fremur er nánast eðlilegt að óttast þegar óljóst er hvað framtíðin ber í skauti sér. Í slíkum aðstæðum verður maður hreinlega að taka einn dag í einu.
Kjarni trúar okkar er óttaleysið. Það er það fyrsta sem hirðarnir fengu að heyra hina fyrstu jólanótt og svipaða sögu er að segja af þeim sem komu fyrst til grafarinnar á páskadagsmorgni. Nú er mikilvægt að láta óttann ekki ráða för, að taka boðskap trúarinnar til sín. Við megum ekki óttast því óttinn vegur þungt á vogarskálum hins illa.
Með hugrekki og von í hjarta og skynsemi út frá tilmælum yfirvalda sigrum við saman þennan vágest sem veiran er. Það er mikilvægara núna en nokkru sinni fyrr að hlúa að hverju öðru. Við verðum jafnframt að hlusta á áhyggjur og kvíða annarra og virða. Tökum einn dag í einu því við getum varla annað eins og er.
Felum áhyggjur okkar, þrár og vonir í hendur Guðs sem hlustar á okkur öll og bænheyrir. Það minnsta sem við getum gert, utan þess að fylgja tilmælum yfirvalda, er að biðja. Biðja fyrir þeim sem hafa sýkst eða eru í sóttkví. Biðja fyrir þeim sem standa að almannavörnum í samfélagi okkar og minnast þeirra með þakklæti.
Tökum öll höndum saman, bæði sem einstaklingar og samfélag, til að rísa aftur upp. Þetta er sameiginlegt verkefni okkar allra sem við sigrum með hugrekki, heilbrigðri skynsemi og Guðs hjálp.
Guð veri okkur öllum náðugur og miskunnsamur.
Amen.
