„Sjómenn hafa verið samningslausir í 21 mánuð og reynt hefur verið til þrautar að ná kjarasamningi, en óbilgirni útgerðarmanna, hroki og græðgi koma í veg fyrir að samningar náist,“ segir í sameiginlegri yfirlýsingu Sjómannafélags Íslands, Sjómanna- og vélstjórafélags Grindavíkur og VM Félagi vélstjóra og málmtæknimanna.
Yfirlýsingin kemur í kjölfar þess að félög sjómanna slitu viðræðum við Samtök fyrirtækja í sjávarútvegi (SFS) en í tilkynningu frá samtökunum var fullyrt að ef fallist yrði á kröfur félaganna hlypi kostnaður vegna þeirra á milljörðum króna ár hvert. „Ef gengið yrði að kröfum stéttarfélaganna, má ljóst vera að mörg fyrirtæki gætu ekki staðið undir þeim og einstakir útgerðarflokkar gætu jafnvel lagst af.“
Þessu er vísað á bug í yfirlýsingu þriggja félaga sjómanna sem segja aðalkröfu stéttarfélaganna hafa verið að „sama sé greitt fyrir sjómenn í lífeyrissjóð og aðra landsmenn. Þessu hafa útgerðarmenn algjörlega hafnað en tjáð forystumönnum sjómanna að það sé í lagi þeirra vegna að sjómenn greiði sjálfir fyrir hækkun í lífeyrissjóð t.d með því að greiða hluta af auðlindagjöldum útgerðamanna.“
Áætla félögin að það kosti útgerðarfélögin um 1,5 milljarð á ári að gangast við kröfu sjómanna um hærri greiðslur í lífeyrissjóð til jafns við aðrar stéttir.
„Þegar samið var um aukið mótframlag í lífeyrissjóði lækkaði ríkið tryggingagjaldið á móti, líka á útgerðarfyrirtæki. Útgerðarfyrirtæki borga um 600 milljónum minna í tryggingagjald en þau gerðu á árinu 2016 þrátt fyrir þessa ráðstöfun frá ríkinu vilja þau ekki hækka mótframlag í lífeyrissjóð til sjómanna.“
Benda félögin meðal annars á að hreinn hagnaður útgerðarfyrirtækja árin 2010 til 2019 hafi verið 209 milljarðar króna. „Það er staðreynd að útgerðarfyrirtæki stórgræði, það er staðreynd að eigendur þeirra stórgræði og það er staðreynd að eigendur fyrirtækjanna vilja fjárfesta í flestu nema sínu starfsfólki. Þau vilja eignast Ísland og auðlindir okkar án þess að greiða fyrir það.“
