Um helgina hefst sjálft knattspyrnuárið í efstu deild. Föstudaginn 28. apríl kl. 18:00 er komið að fyrsta leiknum er kvennaliðið okkar fær erkifjendurna KR í heimsókn en karlarnir, sem einnig eiga sinn fyrsta leik heima, mæta Fjölni sunnudaginn 30. apríl kl. 17:00.

�?g hvet lesendur blaðsins til að fjölmenna á leiki ÍBV í sumar og njóta þeirra töfra sem búa í knattspyrnunni. Einfaldast er að kaupa árskort á kvennaleikina sem kosta aðeins 10.000 og ganga í stuðningsmannaklúbb karlanna fyrir 2.500 á mánuði.

Undanfarin sumur hef ég mætt á flesta heimaleiki karla og kvenna og ég viðurkenni að ég sakna fleiri áhorfenda á kvennaleikina. Að mínu mati hafa leikirnir í kvennaknattspyrnunni almennt verið skemmtilegri en karlaleikirnir síðustu sumur.

Fyrir einstakling sem spilar ekki nema með hjartanu er stórkostlegt að upplifa leik eftir leik þar sem heilt lið er sameinað í að gefast aldrei upp, elta alla bolta, fara í öll návígi, gleðjast þegar vel gengur, þjappa sér saman þegar á móti blæs og berjast og berjast.

Ef þessi baráttuandi verður einnig til staðar hjá körlunum í sumar geta þeir komist ansi langt. En mér hefur fundist sem karlaknattspyrnan hafi verið kaflaskiptari. Stundum hefur að vísu verið hrein unun að horfa á karlaleikina, eins og dáleiddur stendur maður handan við girðingu og sér sóknirnar bylja á andstæðingnum eins og fárviðri standi yfir.

Aðra stundina ólgar reiðin innra þegar leikmenn virðast veigra sér við að fara í sókn og dóla í þess stað endalaust á miðjunni. �?afmáanleg er minningin frá 93. mínútu í leik við Val fyrir fáeinum árum, við erum undir 0:1 og eigum innkast á vallarhelmingi andstæðingsins. En ónefndur leikmaður ÍBV lullar á eftir boltanum til að taka innkastið í stað þess að hlaupa. Á þjálfarabekk heyrist mjóróma væl sem engu breytir og tíminn rennur út. Stundir sem þessar líða illu heilli seint úr minni.

Miklar tilfinningar eru þannig fylgifiskur knattspyrnuáhorfs. Að sjá Cloe þjóta upp völlinn með boltann límdan við lappirnar eða Sigríði Láru standa sem klettur á miðjunni eða Kristínu Ernu skyndilega komna á auða svæðið fyrir framan markið gefur gleði sem er líklega samstofna þeirri sem vímuefnaneytendur leita uppi alla tíð.

�?að stórkostlega við knattspyrnuna er að það þarf aldrei að renna af manni, alltaf einhvers staðar er verið að spila og með nútímatækni má vel una sér við að horfa á leiki í beinni útsendingu hvar og hvenær sem andinn grípur mann. �?g fór og fékk box á stærð við hálfan fótbolta. Með því undratæki er ég kominn með á annað hundrað knattspyrnustöðva hvaðanæva að úr veröldinni og þó þulir gargi á arabísku, grísku eða kínversku haggar það ekki við fegurð þessa stórfenglega leiks.

Knattspyrnusýki er sem betur fer ólæknandi sjúkdómur. �?g hvet lesendur til að mæta snemma á völlinn, talsvert fyrir leik. �?að er einfaldlega ekkert sem toppar að standa handan girðingar og sjá byrjunarliðið þitt vera að hita upp, taka eftir eða þykjast taka eftir hverjir ætla að nýta tækifærið, hvernig stemningin er í hópnum, sjá ný andlit og verða allt í einu snortinn af einhverju sem þú hefur ekki tekið eftir áður.

�?annig leið mér þegar ég sá Gústa hið fyrst sinnið og svo get ég aldrei gleymt samlanda hans sem ég hlakkaði svo ósegjanlega til að sjá spila meira og meira. Í dag man ég ekki lengur nafnið hans. Aðeins stendur eftir minning af dásamlegri leikni í undirbúningnum og leiftrandi hraðabreytingum í örfáum sóknum sem ég sá hann leika.

Abel var engin hugarsýn

Stundum hvarflar að mér að hann hafi verið hugarsýn fremur en raunverulegur einstaklingur, draumur á borð við brasilíska landsliðið sem handan við vökulífið er ennþá með Vava, Didi, Pele og hinn óviðjafnanlega Garincha innanborðs �?? þar til þú vaknar. En svo man ég aðra sem klárlega voru staðreynd og eru því miður horfnir á brautu. Abel var t.d. engin hugarsýn. Hann gat bæði heillað með sínum stóru höndum og kramið hjarta manns með á stundum óþarflega djörfum úthlaupum.

�?g mun heldur aldrei gleyma því þegar ég horfði á hann eitt sinn taka snúning fyrir leik með nokkrum samherjum. Hvílík boltatækni, ætli hann hafi verið útileikmaður einhvern tíma? Svona renna saman myndir af gleði og sorg leiksins, ógleymanlegum einstaklingum sem heilla og ungum strákum sem maður sér að eru farnir að berja á dyrnar að byrjunarliðinu. Knattspyrnan er í senn andartakið þar sem einstaklingsframtakið blossar og eilífð þar sem herfræðileg list þvingar alla í liðinu til að vinna saman sem þar færi aðeins einn maður, ein sál og tíminn leysist upp.

Sá sem leitar gleðinnar á að arka út á Hásteinsvöll. Mætið á kvennaleikina algjörlega til jafns við karla-

leikina. Mætið helst vel fyrir leik.

Njótið og hvetjið. ÍBV á vonandi eftir að eiga gott sumar bæði í karla- og kvennaknattspyrnunni.

Gleðilegt knattspyrnusumar.