�??Í tengslum við 1. maí koma launin upp í huga fólks eða frekar skortur á mannsæmandi launum fyrir 40 stunda vinnuviku. Í daglegu lífi eru nokkrir mikilvægir þættir sem þurfa að vera í lagi ásamt laununum og vinnuumhverfi, til að standa undir mannsæmandi lífskjörum,�?? sagði Arnar Hjaltalín í samtali við Eyjafréttir af tilefni fyrsta maí, hátíðar- og baráttudags verkafólks. Arnar kemur inn á stöðu verkafólks almennt og stöðuna í heilbrigðismálum og samgöngum í Vestmannaeyjum.

�??Í samfélagi eins og Eyjum sem landfræðilega eru einangraðar þurfum við að berjast fyrir þjónustu sem almenningur víðast hvar veltir ekki einu sinni fyrir sér,�?? sagði Arnar. �??Heilbrigðisþjónusta hefur breyst mikið og nú er ekki lengur rekið hefðbundið sjúkrahús hér heldur heilsugæsla. Sem gerir það að verkum að við þurfum að leita í síauknu mæli til Reykjavíkur eftir sjálfsagðri þjónustu með tilheyrandi kostnaði sem leggst þungt á marga.

Skýrasta birtingarmyndin eru barnafjölskyldur sem þurfa oft og tíðum að vera vikum saman á meginlandinu vegna veikinda barna eða meðgöngu móður. Sú röskun á fjölskyldulífi, vinnutap með tilheyrandi kostnaði og annað óhagræði er ekki líðandi. Lítið sem ekkert er komið á móts við þá aðila er þurfa að fá þjónustu heilbrigðiskerfisins og búsettir eru í Eyjum. Heldur er ríkisvaldið að spara pening á kostnað fólksins er býr hér. Ungt fólk kemur að máli við mig sem býr hér eða er að huga að flutningum hingað. Kemur skýrt fram í máli þeirra að þetta hefur áhrif á ákvarðanir þeirra til búsetu.�??

Um samgöngur, sagði Arnar þær vera lífæð samfélagsins og annar stóri áhrifaþátturinn í búsetuákvörðun og lífskjörum. �??Að stórt bæjarfélag á borð við Eyjarnar skuli búa við jafnmikla óvissu og háa verðlagningu í samgöngum er fyrir löngu orðið ólíðandi. Við verðum að fá samgöngurnar í lag og við þurfum að geta farið milli lands og Eyja á öllum tímum sólarhringsins eins og íbúar í öðrum byggðalögum geta gert.

Nú er staðan sú að ef við komumst á annað borð upp á land, þá er ekki nóg með að fjölskyldufólk þurfi að borga tugi þúsunda fyrir leggina hér á milli. Heldur þarf einnig að borga tugi þúsunda fyrir gistingu aðeins vegna þess að Herjólfur liggur ónotaður og bundinn við bryggju yfir nóttina, og fólk kemst þar af leiðandi ekki heim til sín. Upplit yrði á öðrum íbúum þessa lands ef þjóðvegum væri lokað með hliðum á næturnar og þeir yrðu að kaupa sér næturgistingu þar sem þeir væru staddir eða vera upp á ættingja komnir.�??

Arnar sagði aðgengi að námi vera lykillinn að framtíðinni. �??Nú þegar hafa miklar framfarir orðið í tækni sem leysir mannshöndina af hólmi. Framfarirnar eru að verða sífellt hraðari og innan 10 til 15 ára, en líklega fyrr, stöndum við frammi fyrir gjörbreyttum vinnumarkaði og þar með gjörbreyttu þjóðfélagi. Nám í iðngreinum verður orðið að stórum hluta tækninám og ný störf sem áður voru ófaglærð munu krefjast tæknimenntunar jafnframt því sem ófaglærðum störfum mun fækka með miklum hraða.

Við verðum að vera við þessu búin og efla námið hér frekar því nú er svo komið að tæknivitið verður í askana látið. Við höfum nú þegar grunnskóla, stúdentspróf, iðnnám að hluta, vísi að háskólanámi auk símenntunarmiðstöðvar. Ekki er forsenda til annars en hafa sérhæfða tækniskóla á suðvesturhorninu. �?ví eigum við sem búum fjarri Reykjavík kröfu á að ungmennum af landsbyggðinni séu tryggð sömu fjárhagslegu skilyrði til búsetu og framfærslu við nám þar, eins og ef þau byggju í foreldrahúsum í höfuðborginni. Jafnrétti til náms er ein af grunnstoðum þjóðfélagsins og lykillinn að framtíð atvinnu- og mannlífs hér.�??

Arnar sagði að sem betur fer sé samfélagið í stöðugri þróun, ný tækni í atvinnuháttum, nýir íbúar sem sumir komi langt að og þar með breytist taktur samfélagsins. �??�?etta eru nýjar áskoranir, ný úrlausnarefni ásamt breyttum viðhorfum sem fylgja þessu. Við skulum fagna þessum breytingum, styðja við þær með áherslu á okkar lífsgildi og menningu ásamt þeirri gestrisni sem okkur er töm.

En komum að laununum í samanburði á lífskjörum. �?að er eiginlega orðið hjákátlegt að heyra marga atvinnurekendur í útflutningsatvinnugreinunum segja að ekki sé hægt að borga hærri laun því þá fari allt á hliðina. Sama hvort að evran er á 100 eða 200 krónur þá eru laun verkafólks of mikil að þeirra mati. Á sama tíma eru borguð mun hærri laun í fiskvinnslum í okkar samanburðarlöndum. Að sjálfsögðu ætti að fara saman góður hagur og háar arðgreiðslur fyrirtækis með hærri launum, en það hefur ekki gerst undanfarin ár í útflutningsgreinunum. Kannski er bara best að arðgreiðslurnar séu skattlagðar mikið af ríkinu því ekki fara aurarnir til starfsfólksins í réttu hlutfalli við þær. Hægt væri að nota skatttekjurnar til að jafna lífsskilyrði íbúa á landsbyggðinni við suðvesturhornið.

Baráttan fyrir lífskjörunum mun ekki taka enda, það koma ávallt nýjar áskoranir og ný tækifæri sem munu leiða þjóðfélagið og verkalýðshreyfinguna saman inn í betri framtíð,�?? sagði Arnar að endingu.