�?g ætlaði mér stóra hluti þegar sjómennskuferillinn minn hófst á bryggjunni einn góðan veðurdag í janúar, þá á sautjánda ári. En sem lítil stelpa var draumurinn minn alltaf að feta í fótspor pabba og verða skipstjóri. Hugsunarhátturinn var ekki flóknari en það, að pabbi færi bara �?�til hliðar um miðjan aldur og prinsessan myndi hoppa um borð og taka við stjórnvölnum. Lítið var hugsað út í allt það sem fylgdi því að vera á sjó. Reglulega fékk ég að fylgja með í stuttar sjóferðir, en þær voru aldrei lengri en hálfur sólarhringur. Allar enduðu þær á svipaðan máta: ég, liggjandi út í horni, hvítari en snjókarl og full vanmáttar.

Sautján ára ákvað ég að nú skyldi ég herða mig upp og gera þetta eins og manneskja. Nú væri kominn tími til að skella sér í nokkra daga á sjó, drífa mig með strákunum í vinnsluna, kynnast aðeins starfinu um borð, fylgjast með pabba í draumastarfinu mínu og reyna að læra eitthvað af honum. �?g spurði pabba um veðrið næstu daga. Svarið var það sama og alltaf þegar maður spurði hann um sjóveðrið, sem sagt,,fínasta veður�?? framundan! Á þessum tímapunkti var þetta besta hugmynd sem ég hafði fengið í langan tíma. �?egar komið var að brottför mætti ég alsæl á�?� bryggjuna, með tvær stærðarinnar ferðatöskur�?� troðfullar af allskyns dressum, í 10 sentimetra pinnahælum (sem er algjör staðalbúnaður þegar maður leggur upp í ferð eins og þessa) og tilbúin í allt sem�?� lífið myndi bjóða upp á næstu daga. �?g man að ég hugsaði þegar ég labbaði um borð; Djöfulsins töffari ertu Sædís! Nú rætist draumurinn þinn, nú er komið að því!

Fyrsta mál á�?� dagskrá þegar um borð var komið var að drífa sig�?�í borðsalinn til að spjalla við karlana. Kokkurinn�?� hafði bakað þessa girnilegu köku fyrir mig og var�?� tilbúinn með glæsilegan matseðil fyrir næstu daga í �?�tilefni af veru minni um borð. Enda fátt annað í boði en að hafa glæsilegar veitingar á borðum þegar slík sjóprinsessa mætir um borð.

Við vorum ekki komin�?� út fyrir klettsnefið í Vestmannaeyjahöfn þegar ég var�?� farin að síga niður í sófanum og einn hafði orð á því�?� að ég væri orðin eitthvað hvít í framan. Matarlystin�?� var farin að minnka og þarna vissi ég svo sannarlega�?� hvað væri í vændum. �?g hugsaði með mér: hvernig í ósköpunum kem ég mér út úr þessum aðstæðum með sæmd! Hvernig kemst ég til baka ? Bein í baki dröslaðist ég út úr borðsalnum en þegar fram var komið lagðist ég á fjóra fætur og skreið í orðsins fyllstu merkingu inn í klefa til skipstjórans.

�?ar lá ég í fimm sólarhringa og sá lítið annað en þúsund millilítra mæjonesfötuna sem mér var afhent fimmtán mínútum eftir að búið var að sleppa. Mig rámar í að regulega ,í þessari gáfulegu sjóferð minni kom einn og einn áhafnarmeðlimurinn inn og bauð mér vatn eða mat. �?g afþakkaði yfirleitt pent, enda ekkert grín ef ég þurfti að komast á klósettið sem var á hinum endanum á klefanum. Besta ráðið til þess að koma mér þangað var að láta mig detta úr kojunni og rúlla mér svo smátt og smátt yfir. Að komast aftur upp í kojuna var öllu erfiðara, enda tók ég mér oft nokkurra klukkutíma kríu á skítugu klósettgólfinu.

�?g fór aldrei í vinnsluna með strákunum í þessari sjóferð, kynnti mér ekki starfið um borð, opnaði ekki þessar risastóru ferðatöskur sem fylgdu mér og komst aldrei upp í brú til pabba til þess að kynnast draumastarfinu mínu. �?g rétt fór þar í gegn þegar ég var borin í land við heimkomu nokkrum kílóum léttari. Aumingja skipstjórinn svaf á dýnu á gólfinu þessa fimm daga og bað mig vinsamlegast að leita eitthvert annað ef ég ætlaði mér í fleiri sjóferðir í framtíðinni, enda búin að æla ofan í allar fataskúffurnar hjá karlgreyinu.�?arna má segja að mínum sjómennskuferli hafi lokið. Hann var stuttur en eftirminnilegur. �?g lærði þó að ,,fínasta veður�?? hjá sjómanni til fjörtíu ára og fínasta veður hjá lítilli draumóramanneskju, er ekki sama veðrið. �?g viðurkenni það þó, að enn þann dag í dag á ég mér þann draum að sigla inn innsiglinguna í Vestmannaeyjum með kjaftfullt skip af verðmætum. Mér skilst nefnilega að sú tilfinning sé alveg stórkostleg! En þangað til að af því verður stend ég stolt á bryggjunni og fylgist með hetjum hafsins og ýminda mér að ég sé ein af þeim.

Til hamingju með daginn kæru sjómenn og fjölskyldur

Sædís Eva Birgisdóttir, draumasjókona