Fyrir stuttu síðan fluttist ég heim aftur á Eyjuna fögru eftir nokkurra ára dvöl í Kópavogi. Mér leið alltaf vel í borginni en Eyjan mín togaði alltaf í mig, því hér hefur hjartað mitt slegið frá upphafi og mun líklegast alltaf gera. �?g var ötull talsmaður Heimaeyjar í höfuðborginni og dásamaði hana við alla sem nenntu að hlusta. Fólkið, samheldnin, dugnaðurinn, sagan og hið stórbrotna umhverfi sem í Eyjum er. Flestir voru sammála mér um að fegurðin og náttúran í Eyjum væru með því fallegra sem finnst hér á landi.

Eftir að ég flutti heim hef ég gengið mikið um alla eyjuna, og nýt mín í botn út í náttúrunni og aldrei hef ég kunnað eins mikið að meta alla þá fallegu staði sem við eigum hér, líkt og nú. En þegar kemur að umgengni okkar er margt sem við megum gera betur. �?g mælti mér mót við Stefán �?skar Jónsson, bæjarfulltrúa nú á dögunum og tókum við saman rúnt um eyjuna og ræddum um það sem betur má fara. Stefán situr einnig í umhverfis-og skipulagsráði Vestmannaeyja og því var vel við hæfi að skoða þessi mál með honum. Upphaflega ætlaði ég mér nú að þetta yrði stutt viðtal við Stefán, en þar sem við vorum nú nokkurn veginn á sama máli í þessum bíltúr okkar um hvað megi betur fara ákvað ég að segja mína skoðun á nokkrum svæðum sem mér finnst mega taka veruleg til hendinni hér í bæ.

Að mínu mati er hafnarsvæðið hér í Eyjum með því fallegra á landinu. Að standa á bryggjunni og fylgjast með flotanum sigla til veiða eða að landa verðmætum, með Heimaklett í baksýn er stórmögnuð tilfinning. En það hryggir mig mjög, að sjá sum svæðin á bryggjunni. Ef við byrjum á Eiðinu. Eiðið hefur verið fastur viðkomustaður í bíltúrum Eyjamanna í áratugi. �?g heyri þó æ oftar, að fólki er farið að blöskra sjónin sem blasir við þeim þar. �?á kannski sérstaklega frá eldri bæjarbúum. Einn ágætis maður sagði við mig fyrir stuttu að hann væri hreinlega hættur að keyra inn á Eiði þegar hann fer bíltúr með konunni sinni. Hún verði alltaf svo geðvond og reið þegar þau nálgast Eiðið, einfaldlega útaf ungengninni á þessu fallega svæði.

Friðarhafnarsvæðið
�?egar keyrt er svo af Eiðinu á Friðarhafnarsvæðið kemur í ljós fínasta grasflöt þar sem áður voru oft haldin skemmtileg fótboltamót af Framhaldsskólanum. Í dag virðist þetta vera geymsla fyrir iðnaðarfyrirtækin, sem er gott og blessað meðan á framkvæmdum stendur. En hvað er með þessa gáma sem standa þarna ár eftir ár? Eru þeir í notkun? Síðast þegar ég vissi eru gámar vanalega notaðir til þess að senda eitthvað á milli staða en ekki til þess að vera skraut. Vonandi leiðréttir mig einhver ef ég er að fara með rangt mál en ég held að þessir gámar sem standa þarna hafi ekki verið hreyfðir í nokkur ár. �?á veltir maður aftur upp spurningunni, er ekki hægt að geyma þá annars staðar?

Sprangan
Sprangan er svo það svæði sem við auglýsum Eyjarnar hvað mest með fyrir ferðafólk. Við erum þekkt fyrir það að fara með gesti okkar þangað til að sýna listir okkar. En aðkoman að Spröngunni er nú ekki upp á marga fiskana. Ekkert sem heillar nema kannski þessi spotti sem við sveiflum okkur í. Gætum við ekki unnið eitthvað í því að gera þetta svæði aðeins meira spennandi fyrir augað? �?arna rétt hjá er gamall ruslabíll frá gámaþjónustunni og gamlir ruslagámar geymdir. Sandhrúgur og salt hrúgur, sem jú hafa kannski einhvern sjarma. �?arna er nálægt er einnig byggingarfyrirtæki sem mætti vel fara að taka til í kringum sig.

En svo má ég til með að hrósa því sem vel hefur verið gert við höfnina. Smábátabryggjan okkar og Vigtartorgið eru mikil bæjarprýði, eða kannski ætti ég frekar að segja bryggjuprýði. �?etta svæði hefur tekið miklum stakkaskiptum síðustu ár og alveg til fyrirmyndar enda sækja margir á þetta svæði þegar fer að vora.

Síðan er skemmtileg uppbygging að eiga sér stað í gömlu Fiskiðjunni sem mun vonandi verða hin glæsilegasta. Húsnæði Tangans setti svo alveg punktinn yfir i-ið á þessu svæði og fellur vel inn í umhverfið.

Eldgosið í Heimaey er einn þekktasti viðburður Íslandssögunnar og við Eyjamenn höfum í gegnum tíðina staðið okkur með stakri prýði að varðveita þau sögulegu gildi sem tengjast gosinu. Túristar flykkjast hingað til að kynna sér söguna í kringum gosið. Í dag draga Eldheimar að sér þúsundir ferðamanna á ári hverju. Á hverjum degi þegar fer að vora sér maður heilu hópana labba upp á Eldfellið til þess að skoða og kynnast þessari mögnuðu sögu okkar Eyjamanna. En hvað gerðist með uppgræðsluna á Eldfellinu?

Ekki löngu eftir gos var ráðist í að græða Eldfellið. En smátt og smátt hefur það drappast niður eða áhuginn fyrir uppgræðslunni minnkað. Er ekki spurning um það að við Eyjamenn tökum höndum saman og vinnum að því að græða upp fellið. Gaman væri jafnvel að gera dag sem væri tileinkaður Eldfellinu, þar sem bæjarbúar, ungir sem aldnir kæmu saman og leggðu hönd á plóg og færu í þau verkefni sem þarf að ráðast í.

�?g gæti ímyndað mér að flestum þætti gaman að taka þátt í að vinna að þessu verkefni. Við Eyjamenn erum þekkt fyrir samheldni, vinnusemi og dugnað. Væri möguleiki á því að við gætum litið upp frá dagsins amstri og hjálpast að kannski einn dag á ári? Í lok dagsins væri jafnvel hægt að enda daginn í Eldheimum með súpu og brauði og smá upprifjun á þessum sögulega viðburði sem átti sér stað hér. �?etta er bara ein hugmynd, sem eflaust væri hægt að framkvæma á skemmtilegan hátt fyrir alla. Kannski að ég ætti bara að fara með þessa hugmynd lengra og reyna að hrinda henni í framkvæmd. �?ví hlutirnir gerast víst ekki nema við framkvæmum þá.

�?g get ómögulega sent þessa grein frá mér án þess að fara aðeins inn á ruslahaugana okkar uppi á hrauni. �?g veit vel að þetta eru sorphaugar. En getum við ekki gengið vel um þarna, líkt og annars staðar? Sorpsvæðin á höfuðborgarsvæðinu eru til dæmis til mikillar fyrirmyndar, en einhverra hluta vegna upplifi ég það ekki hér. Ekki að ég sé að ætlast til þess að ruslasvæði sé eitthvað fínt og flott en það má alveg vel vera snyrtilegt. �?g fæ pínu á tilfinninguna að ég sé að keyra í gegnum eitthvað �??sóðahetto�?? þegar ég fer þarna.

Hvort sem það er á ábyrgð okkar bæjarbúa eða rekstraraðila á svæðið við Sorpu vel að geta verið okkur til sóma. Svo má ég til með að nefna, að það stingur mig í hvert einasta skipti sem ég fer upp á fjöllin hér í Eyjum, sem öll hafa stórkostlegt útsýni yfir Eyjuna okkar, að líta upp á hraun og sjá ruslahrúguna sem þar er. Væri ekki nær að hér væri sorpbrennslu stöð?

Stefán tjáði mér það reyndar í bíltúrnum okkar að þau mál væru í skoðun og ég hlakka mikið til að fylgjast með framgangi í þeim málum. �?ví þetta eyðileggur svo sannarlega útsýnið af toppunum. Mér finnst mjög mikilvægt að við göngum vel um hraunið, því þrátt fyrir að það hafi ekki verið á planinu að fá það, þá er þetta fallegt svæði sem mikið er farið um.

�?g ætla ekki með þessari grein að vera að vera með skítkast út í einn eða neinn. �?g er bara sannfærð um það, að í sameiningu getum við vel unnið saman að snyrtilegra bæjarfélagi og þá við getum haldið áfram að monta okkur af þessari stórkostlegu eyju sem við eigum.

Margar hendur vinna létt verk er oft sagt, og það er eitthvað sem við gætum kannski tekið til okkar og unnið saman að allsherjans umhverfisátaki hér í bæ. Eins og góður maður sagði við mig fyrir stuttu, þegar einn byrjar, kemur hersingin á eftir. Að lokum er tilvalið að enda þetta raus mitt með viðeigandi broti úr þjóðhátíðarlagi Vestmannaeyja 1974, eftir Gylfa �?gisson.