Fyrr í mánuðinum minntumst við þess að 51 ár er liðið frá lokum eldsumbrota á Heimaey. Eins og venja er fyrir var haldið upp á þau tímamót með prompi og prakt. Síðasta áratuginn hefur spákonan Sunna Árnadóttir spáð fyrir gestum og gangandi á Goslokahátíð í Eymundsson, bæði í spil og bolla. Blaðamaður leit inn til Sunnu og lét spá fyrir sér.

„Það þurfti alveg heilt eldgos að ég færi frá Vestmannaeyjum, en ég ætlaði aldrei að fara héðan“ segir Sunna sem flutti til Kópavogs í gosinu. Hún flutti því næst norður til Akureyrar með eiginmanni sínum, Gunnari St. Gíslasyni, og hafa þau verið þar í að verða fimmtíu ár.

„Þá hét ég því að ég skyldi alltaf koma til Vestmannaeyja á goslokin, og ég hugsaði bara hvað get ég eiginlega gert til að þakka fyrir björgunina og þá hugsaði ég heyrðu, þú getur alveg spáð og þú verður bara að láta fólk vita að þú ert að gera þetta hér“ segir Sunna.

„Ég byrja klukkan tíu á morgnana og er að til sex í alveg þrjá daga. Ég þarf að undirbúa mig voða vel svona andlega séð því þetta er mikið álag á líkamann og það er alls konar fólk sem kemur til mín. Ég þarf að passa mína orku að það fari ekki inn fyrir og tæmi tankana. Þannig að ég þarf alltaf að biðja um verndun og mamma mín hún stendur alltaf við hliðina á mér, því hún er minn sjáandi.“

Skildi ekkert í því hvernig mamma sín sæi allt úr kaffislettunum

Foreldrar Sunnu voru þau Árni Hannesson frá Hvoli og Hulda Sæmundsdóttir frá Draumbæ. Sunna hefur verið sjáandi frá barnæsku og lærði af móður sinni að spá í bolla. „Móðir mín var alltaf að spá í bolla í gamla daga og systur hennar líka. Þær sátu saman heima á Brimhólabrautinni og ég skildi nú ekkert í þessu sem krakki hvernig hún sæi allt úr þessum kaffislettum“ segir Sunna.

„Mamma sagði alltaf trúðu bara á þitt innsæi og aldrei efast um það sem þú segir við fólk og ég hef alltaf látið það bara fylgja.“

Engin spákona sem notar jafnmörg spil

Sunna notast við fern spil til að spá fyrir fólki; rúnaspil, víkingaspil, sígaunaspil, og englaspil. „Það er engin spákona sem notar svona mörg spil eins og ég, en mér finnst bara gott að blanda þessu saman. Þetta er bara mín aðferð en það verður hver og einn að finna sína aðferð þegar kemur að þessari andlegu hlið, af því að maður þarf að gefa en maður verður líka að trúa og treysta og það þarf að vera trúnaðarsamband milli mín og sá sem kemur hér. Sem betur fer er þetta bara guðsgjöf.“

Sunna segist leiðbeiningar hafa fylgt öllum spilunum en að hún hafi fleygt þeim og að hún noti innsæið í staðinn. Oft geta komið upp erfið viðfangsefni, eins og dauðinn, og þá sérstaklega skal aðgát höfð í nærveru sálar. „Það er þessi hárfína lína sem þú mátt aldrei fara yfir.“

Hefur þú verið að spá mikið fyrir fólki fyrir utan á goslokum? „Já, ég fór einmitt svona út fyrir þægindarammann þegar þetta var komið svona meira og meira fyrir utan fjölskylduna og allt það. Mér var sagt að þú verður nú að fara að taka smá pening fyrir þetta, og ég hef nú alltaf verið þannig að ég vil ekki taka of mikið heldur bara að allir fái að njóta. En þá fór ég að vinna hjá Sálarrannsóknarfélaginu á Akureyri og ég hef unnið þar sjálfboðastarf líka og ég var formaður þarna líka innan félagsins. Ég hef líka verið að vinna hjá Sálarrannsóknarfélagi Íslands og á Sauðárkróki. Þar hef ég verið með bollanámskeið og þá hef ég verið að leiðbeina fólki hvernig á að spá í bolla. Þá hef ég verið að kenna táknin, en svo verður hver og einn að nota sitt innsæi, vegna þess að kannski sérð þú annað út úr þínu innsæi en ég. Þú verður að trúa á þitt innsæi.“

Stundum kölluð til í heimsóknir

Sunna kemur til með að vera kölluð til í heimsóknir til fólks í „hús þar sem hefur verið mikill pirringur eða áreiti. Fólk heldur kannski að þar séu illir andar og að þar þurfi að hreinsa til, og þá erum við kölluð til, þetta andlega fólk, og við erum að fara með reykelsi og við erum að biðja fyrir fólki.“

„Ég er líka með bænabók heima hjá mér, svolítið stór, og það er mikið af fólki sem hringir í mig og biður mig um að setja nafnið sitt í bókina. Síðan er ég með svona lækningateymi og við söfnumst og biðjum fyrir fólki. Biðjum að lækna þá sem eiga í hlut og svo erum við alltaf að senda ljósið, en ljósið hreinsar allt í kringum þig.“

Lét smíða stálrennibraut fyrir vikurinn

Sunna tók þátt í uppbyggingarstarfinu eftir gos en hún var flokkstjóri í unglingavinnunni og fékk það verkefni ásamt vinkonu sinni, Systu, að hreinsa Herjólfsdal. „Það var eiginlega besta og skemmtilegasta vinna sem ég hef unnið, að hreinsa bæinn; þó hún væri ekki mikið launuð.“

„Það vildi enginn vera með þessum unglingum, þeir voru ægilega erfiðir en við ákváðum að taka þá. Við vorum 18 ára stelpurnar og fengum það verkefni að hreinsa vikurinn inn í dalnum, en hann var kominn alveg upp í grindverkið. Það fengu allir skóflu og við hófumst handa. Systa vinkona segir svo allt í einu við mig, heyrðu, Sunna, við verðum aldrei búin að þessu fyrir Þjóðhátíð. Þú ert svo hugmyndarík, láttu þér detta eitthvað í hug“ og Sunna gerði það og lét smíða járnrennu fyrir vikurinn. „Hún náði frá grindverkinu og alveg niður á veg og svo kom krabbabíllinn og tók draslið og fór bara með það. Loksins fóru hlutirnir að ganga og allir alveg hömuðust eins og enginn væri morgundagurinn.“

Hvað er það skemmtilegasta við að koma hingað á goslokum? „Ég fæ bara þessa auka orku. Þessa miklu orku sem ég sakna mjög mikið. Þá frá fólkinu, en líka staðnum og umhverfinu hérna“ segir Sunna að endingu.