Sæl verið þið sem nennið að lesa þetta . �?g ætla að kynna mig fyrir ykkur, ég heiti Gunnar og er búinn að vera á sjó síðan 1981 og verið stýrimaður frá 1989 og skipstjóri meira og minna frá 1996. Deilan sem sjómenn eiga í við SFS snýst um að Í síðustu samningum voru gerðar breytingar á skiptingu á milli sjómanna og útgerða. �?essar breytingar urðu til þess að sjómenn fengu ekki þá launahækkun sem þeim ber þegar fækkað er í áhöfn, það er að við aukið vinnuálag sem hlýst af því að vinnan lendir á færri höndum, skilar sér ekki í hærra kaupi heldur skilar það sér sem lægri heildarlaunakostnaður hjá útgerðinni. Deilan snýst engan vegin um gengi krónunnar, enda væri það að æra óstöðugan að ætla að sveiflast upp og niður með krónunni og það vita flest allir sjómenn. Að auki vilja sjómenn að eitthvað af þeim hagnaði sem útgerðin hefur lifað við á sama tíma og hún kærði sig ekki um að semja við okkur, verði notaður til að lækka fjarskipta kostnað okkar og til að bæta okkur upp tapið sem við urðum fyrir við afnám sjómannaafsláttar í sköttum, einnig til að lækka ofboðslegan kostnað sjómanna í hlífðarfatnaði. það er ekki verið að fara fram á að borga ekkert í olíunni heldur að olíverðs viðmið verði leiðrétt sem ákveður síðan prósentuna sem er dregin frá áður en kemur til skipta. �?að viðmið hefur aldrei verið leiðrétt með hliðsjón af meðal verðbólgu í heiminum. Til þess að skiptaprósenta geti hækkað hjá okkur þarf olía að lækka niður fyrir öll söguleg viðmið.

Síðast en ekki síst þá vilja sjómenn taka af þá vitleysu sem sett var á í síðustu samningum um að það megi lækka laun sjómanna um 10 prósent til að hjálpa útgerðinni að kaupa nýtt skip. Sjómenn fá samt sem áður enga eignarhlutdeild í skipinu, heldur skal útgerðarmaðurinn einn eiga það þrátt fyrir að áhöfnin greiði töluverðar fjárhæðir í skipinu. �?að væri gaman og gott fyrir umræðuna að fá að sjá útreikninga á því hve ríkissjóður og sveitafélög verða af miklum skattekjum við það að sjómenn á nýsmíðaskipum setja 10% eða sem nemur orlofi þeirra í styrk til útgerða sem síðan geta nýtt það allt til niðurgreiðslu á skipinu SÍNU án þess að greiða af því skatta.

Taktík SFS er sú sama og var alltaf hjá LÍ�?, sem er að snúa út úr öllu hjá sjómönnum og láta eins og við séum eintómir græðgis goggar og kjánar, síðan bíða þeir bara þar til ríkissjóður þolir ekki lengra verkfall og ríkisstjórnin grípur til lagasetningar til að stoppa verkfallið.

Íslendingar státa af því að vera eina þjóðin sem geri út sjávarútveg án ríkisstyrkja en raunin er sú að alþingi íslendinga setti í lög á sínum tíma að taka bæri 30% af heildar aflaverðmæti áður en kæmi til skipta við áhöfn. Mér finnst það ríflegur styrkur til útgerðar að ríkið verði af skatttekjum af þessum 30% aflaverðmætis, þannig má segja að íslenskur sjávarútvegur sé ekki aðeins ríkisstyrktur heldur líka sjómannastyrktur. Eins og hægt var að afnema skattaafslátt sjómanna með afnámi laga þá hlýtur að vera hægt að afnema þennan ríkisstyrk til útgerðarinnar með afnámi laga og gætu Íslendingar þá montað sig af því með sanni að reka sjávarútveg án ríkisstyrkja.

-Gunnar �?ór Friðriksson

Höfundur er skipstjóri og því ekki í verkfalli, því að hans félag samþykkti samningana.