„Síldveiðarnar ganga ljómandi vel. Útgerðarstjórnunin snýst aðallega um að skipuleggja sjósókn þannig að hráefnið komi til vinnslu eins ferskt og kostur er. Þess vegna þurfa skipin oft að bíða í höfn eftir að komast á veiðar á ný til að ekki myndist bið eftir löndun.

Við eigum eftir um 4.000 tonn af norsk-íslensku síldinni og klárum kvótann núna í október. Þá taka við veiðar úr stofni Íslandssíldar og standa yfir langt fram eftir nóvember ef að líkum lætur.“

Sindri Viðarsson, sviðsstjóri uppsjávarsviðs Vinnslustöðvarinnar, lætur afar vel af gangi mála í veiðum og vinnslu síldar á vertíð sem er í fullum gangi.

VSV hefur heimild til að veiða um 12.000 tonn af síldinni með tvöfalda ríkisfangið, það er að segja þeirri norsk-íslensku, og svo 8.000-9.000 tonn af Íslandssíld.

„Munurinn á þessum síldarstofnum er sá helstur að Íslandssíldin er að jafnaði ögn smágerðari en sú norsk-íslenska og hefur veiðst fyrir vestan. Norsk-íslensk síld veiðist fyrir austan land.

Íslandssíld er MSC-vottuð og uppfyllir því kröfur um styrkleika stofnsins og vistvæntar, ábyrgar og sjálfbærar veiðar. Það er kostur og hjálpar til við markaðssetningu og sölu. Norsk-íslensk síld er hins vegar ekki lengur MSC-vottuð.“

Dansinn dunar í síldinni nú um stundir og þar á eftir verður boðið upp í loðnudans svo um munar, stærstu vertíðina í 20 ár ef svo fer sem vonir og væntingar standa til.

Kristján Þór Júlíusson sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra kynnti á ríkisstjórnarfundi í gær að hann hefði undirritað reglugerð um loðnuveiðarnar. Það telst enginn smáræðisviðburður á lokakafla ferils hans í ráðherraembætti!