Sigrún Alda Ómarsdóttir opnaði Litlu Skvísubúðina árið 2010 í kjallaranum heima hjá sér. Ástæða þess var sú að í henni hafði blundað einhvers konar þrá að opna verslun. Áður hafði hún unnið í apóteki, sjoppu og á veitingarstöðum.  

„Ég hafði í rauninni aldrei starfað í verslun. Á þessum tíma hafði ég nýlega lokið námi í grunnskólakennarafræðum frá HÍ og ég vissi að það vantaði ekki kennara hér í Eyjum, svo ég var ekki að fá vinnu við það sem mig langaði að gera. Ég ákvað því að skapa sjálfri mér atvinnu og ætlaði svo bara að sjá til. Það sem kannski gerði útslagið var að haustið 2010 fór ég til New York. Í flugvélinni sátum við hjónin við hliðina á konu sem hafði rekið verslun á Laugarveginum í mörg ár. Hún sagði mér allskonar sögur af þessari upplifun og þetta varð til þess að einhver neisti kviknaði innra með mér. Hún hvatti mig áfram að skella mér út í þetta. Hún fór með mér um hverfi í New York og benti mér á allskonar sniðuga hluti sem hægt væri að selja. Við eyddum góðum tíma með henni í borginni og fengum aftur sæti hjá henni á leiðinni heim og við ræddum ennþá meira um þetta. Þegar heim var komið hringdi ég í hana og þar með var ég búin að taka ákvörðun að opna búð,“ segir Sigrún Alda. 

Tískusýning í stofunni 

Þegar Sigrún hafði tekið þessa ákvörðun og lagt mikla vinnu í að gera upp kjallarann hélt hún opunarpartý þann 19. nóvember 2010. Bauð heim konum sem endaði með tískusýningu í stofunni. Kvöldið gekk vel og seldust nánast allar vörurnar og svo var pantað meira. Hún hugsaði að ef þetta gengi ekki upp, væri ekkert mál að skella í lás. 

„Það fyndnasta var að jólasalan þetta ár fór fram úr öllum vonum og var ekkert annað í stöðunni en að halda áfram. Þann 22. nóvember 2010 hringdi Sigurlás heitinn, aðstoðarskólastjóri í mig því það vantaði kennara í afleysingar vegna veikinda.  

Ég ákvað að slá til. Hélt að það yrði bara tímabundið en það endaði á að ég kenndi bekknum allan þann vetur og næsta vetur á eftir. Á meðan var opnun búðarinnar eftir því. Alltaf komu viðskiptavinir og alltaf seldi ég vörurnar mínar.“ 

Á þessu tímabili var nóg að gera að sinna vinnu, viðskiptum og fjölskyldulífinu. „Ég var alltaf með opið upp til mín þegar börnin voru heima og konurnar tóku tillit til þess ef ég þurfti að skjótast upp, ef einhver kallaði. Einu sinni var full búð og þá heyrðist galað af efri hæðinni;  – Ég er búinn. Þá baðst ég afsökunar og hljóp upp til að skeina. Þetta þótti bara heimilislegt og skemmtilegt.”  

Festi kaup á húsnæði 

Í desember 2013 festi Sigrún kaup á Skólavegi 6 og flutti inn í helminginn af húsnæðinu 2014. „Anna heitin á Löndum var með saumastofu í hinum hlutanum. Þegar hún lést ákváðum við að opna á milli og stækka búðina. Síðan hafa árin liðið og alltaf er jafn gaman í vinnunni. Með fram vinnu kláraði ég mastersgráðuna mína í menningarstjórnun frá Háskólanum á Bifröst. Pabbi sagði alltaf við okkur að það væri bara eitt í lífinu sem ekki væri hægt að taka af okkur, það væri menntun. Ég ákvað því að mennta mig vel því ég hefði hana þá allavega, ef allt annað klikkaði. Ég hef aldrei nýtt mér þá menntun en auðvitað nýtist öll menntun á einhvern hátt. Kannski seinna geri ég eitthvað við þetta,“ sagði Sigrún Alda sem síðan þá hefur hún bætt við sig allskonar hlutum. 

Eitt skref í einu 

Sigrún Alda flutti búðina miðsvæðis, Bárustíg í nýtt og stærra húsnæði þann 8. nóvember sl. „Það er frábært að vera komin á nýjan stað og hlökkum við mikið til framhaldsins. Þetta tekur allt tíma, finna út hvað hentar og ég ætla ekki að gleypa heiminn. Það á eftir að koma í ljós hvað virkar og hvað ekki. Barnafötin eru mjög vinsæl enda erum við með flott merki.“ 

Sigrún Alda segist eiga góða að sem hafa aðstoðað hana mikið. „Sigrún Jónsdóttir er hjá mér í hlutastarfi sem er frábært. Algjör perla og hjálpar mér ótrúlega mikið, það er ómetanlegt. Svo á ég yndislega tengdamóður sem kemur og hjálpar við að taka upp vörur og annað sem til fellur. Við finnum alveg mun á nýrri staðsetningu, þá sérstaklega á að fólk droppar inn þegar það á leið í Eymundsson eða bara í bæinn”.  

Fullt til í jólapakkann 

Mikil spenna og tihlökkun er fyrir jólavertíðinni, ásamt smá kvíði líka segir Sigrún. „Það er smá kvíði fyrir því að fólk kjósi frekar að versla við stóru risana sem geta boðið afslætti ofan á afslætti. Ég get það því miður ekki. Ég reyni að vera með sanngjarnt verð, góðar útsölur og markaði en það er dýrt að reka verslun.“ 

 Segist hún vona að fólk í Eyjum kjósi frekar að versla við okkur litlu verslanirnar því þær skipti svo miklu máli. „Þetta væri ekki spennandi bæjarfélag ef ekki væri hægt að halda hér úti verslun allt árið um kring. Það er því hagur okkur allra ef fólkið okkar verslar við verslanir okkar. Við bjóðum bæði persónulega og góða þjónustu, höfum frábært úrval og viljum halda áfram að gera það. Ég veit það að ég gæti svo vel verið að gera eitthvað allt annað, átt sumarfrí, helgarfrí og jólafrí en þetta kýs ég að gera og mér þykir mjög vænt um starfið mitt. Úrvalið hjá okkur hefur aldrei verið betra og fullt til í jólapakkann.  

Mikið úrval af vönduðum barnafatnaði.

Fallegur jólafatnaður.

Ástríðan til staðar 

Aðspurð hvort hún hlakki til jólanna segist hún vera mjög spennt. „Get ekki beðið eftir að fá inn fólk, pakka inn gjöfum og alltaf á aðfangadagskvöld hugsa ég til þess að, undir fullt af jólatrjám liggja pakkar úr búðinni minni sem vonandi gleðja marga. Þá fæ ég hlýtt í hjartað. Það er nefnilega þannig að þegar maður á og rekur verslun verður það svo stór partur af manni. Maður vakir og sefur yfir því sem maður er að gera og ef hjartað og sálin er ekki með á maður að gera eitthvað annað í lífinu. Ástríðan verður að vera til staðar. Hún er það svo sannarlega í minni sálu,“ segir Sigrún Alda að lokum. 

Greinina má einnig lesa í 22. tbl Eyjafrétta.