Framsóknarmenn hafa nú um langt árabil látið telja sér trú um að hugsjónir þeirra í stjórnmálum séu úreltar og gamaldags. Á það jafnt við sátta- og samvinnuhugsjónir flokksins, byggðastefnuna og þjóðhyggjuna. �?egar hugsjónir okkar eru taldar úreltar er stutt í að trúa því að Framsóknarflokkurinn sjálfur eigi sér ekki markmið önnur en völdin og metorð flokksgæðinga.
Flokksmenn hafa sjálfir gefið þessari nöturlegu mynd undir fótinn með veikburða og misheppnuðum tilraunum til að leita uppi ný stefnumál og nýja kjósendahópa. Eins og það gamla sé úrelt! �?essi feilspor skrifast fráleitt á örfáa menn eins og stundum mætti ætla heldur en flokkskjarnann í heild og ná talsvert langt aftur í sögu okkar.

Engu að síður hafa hinar gömlu hugsjónir lifað af hremmingarnar og eru til í grunni og grasrót flokksins. Og eru í fullu gildi, ávallt sem nýjar eins og séra Matthías sagði um þá þjóðlegu sáttahyggju sem hann talaði fyrir á 19. öld. Einnig þá var glíman háð við grunnfærnar erlendar tískubylgjur.
Vegur Framsóknarflokksins er engan veginn aðalatriði í stjórnmálum Íslands. Aðalatriði er velferð lýðveldisins og það er vafamál að landið þoli það til lengdar að hugsjónir Framsóknar liggi hjá garði.

Fjölmargar byggðir á Íslandi standa nú á þröskuldi þess að að hverfa úr íslenskri sögu. �?að á við um Vestfjarðakjálkann og Norðausturhornið svo dæmi séu tekin. En líka suðausturhorn landsins, Suðurkjördæmi allt austan Markarfljóts. Ef við spornum þar ekki við skilum við landi okkar fátækara en ella til komandi kynslóða.

Aðeins Framsóknarflokkurinn á raunhæfa möguleika á að ná samstöðu innan eigin flokks um alvöru aðgerðir í byggðamálum. Til þess að það verði þarf flokkurinn að eiga sér öfluga talsmenn. Talsmenn sem mark er tekið á og eru tilbúnir til að hefja hið gamla merki flokksins til vegs á nýrri öld.
Höfundur er bóksali á Selfossi og sækist eftir öðru sæti á lista Framsóknarflokksins í Suðurkjördæmi.