Jóhannes Wirkner Guðmundsson
F.28.10.1958
D.27.05.2023
Jóhannes Wirkner Guðmundsson fæddist í Keflavík 28. október 1958. Hann lést 27. maí 2023. Foreldrar hans voru Guðmundur Gíslason og Ingibjörg Friðriksdóttir. Eftirlifandi eiginkona Jóhannesar er Ásta Katrín Ólafsdóttir fædd í Vestmannaeyjum 25. desember 1958. Foreldrar hennar voru Ólafur Oddgeirsson og Ragna Lísa (Góa) Eyvindsdóttir. Börn Jóhannesar og Ástu Katrínar eru. 1) Rósa Konný maki Einar Páll og eiga þau tvær dætur. 2) Daníel Örn Wirkner maki Rakel Dögg Wirkner , börn Daníels eru 2 dætur og 1 sonur, börn Rakelar eru 2 synir og 1 dóttir og á hún 1 son.
Útförinhefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Árið 1974 eins og svo mörg árin á undan kom mikið af aðkomufólki á vetrarvertíð í Eyjum, duglegt ungt fólk sem var að sækjast eftir mikillri vinnu í bland við ævintýraþrá og skemmtun. Þetta fólk dreifðist á verbúðirnar í Fiskiðjunni, Ísfélaginu og Vinnslustöðinni, eftir því í hvaða stöð það var við vinnu og sumir fóru á sjóinn. Á þessum árum voru gerðir út í Eyjum á bilinu 60-70 bátar á vetrarvertíð og á tíðum barst svo mikill afli á land að stundum var unnið nánast allan sólarhringinn en oftast var unnið til kl.22:00 á kvöldin og byrjað snemma. Fólkið kynntist, skemmtileg verbúðarstemmning skapaðist og svo voru Logaböllinn frægu í Höllinni sér kapituli út af fyrir sig þar sem mörg pörin kynntust og bundust til eilífðar.
Jonni var einn af þessum drengjum sem leitaði ævintýra í Eyjum, kom ungur frá Reykjavík og fékk vinnu á vélunum í Fiskiðjunni og dvaldi þar á verbúðinni. Jonni skapaði sér snemma orð fyrir að vera ósérhlífinn, úrræðagóður, duglegur og skemmtilegur í viðmóti og alltaf hress. Vertíðina mína í Fiskiðjunni, þar sem ég vann í tækjunum, kynntist ég honum þó svo að ég eyjapeyinn byggi upp í bæ í foreldrahúsum, þá voru tíðar ferðirnar á verbúðina en þar bjuggu einnig sameiginlegir vinir, Jói Ólafs, Hebbi Þorleifs og bræðurnir Jón og Gísli Ægissynir. Á vetrarvertíð, á Logaballi í Samkomuhúsinu kynnist Jonni svo henni Ástu Kötu sinni og bundust þau til eilífðar.
Nú er vinur minn dáinn en hann lést aðfaranótt laugardagsins 27. maí s.l. úr krabbameini eftir erfiða en snarpa baráttu.
Ég er svo þakklátur fyrir alla þá góðu vináttu og trúnað okkar á milli, öll þessi ár. Ég þakka þér elsku vinur fyrir leiðsögnina og kennsluna í lundaveiðinni í fyrstu ferðinni minni og okkar saman út í Bjarnarey, sumarið 1985, eftirminnileg ævintýraferð sem byrjaði út í Klettsvík vegna mikillrar þoku, ferð sem við höfum svo oft rætt um og kom okkur alltaf til að hlægja. Já, margt gerist í þokunni. Takk fyrir allar hinar ferðirnar sem við fórum saman í Bjarnarey, mörg sumrin þar á eftir, þetta voru endalaust ævintýri. Takk fyrir yndislegu minninguna okkar af því þegar hakk/pottrétturinn þinn varð til út í eyju í einni af mörgum okkar ferðum saman, við vorum sammála um að rauðvínssósan hefði verið sú besta og við vorum líka sammála um það að við hefðum aldrei áður fundið á okkur af sósusmakki. Takk fyrir tímann sem við vorum saman í lögreglunni í Vestmannaeyjum, hann varð bara allt of stuttur. Takk fyrir alla leiðsögnina, í fyrstu verkefnunum sem snéru að löggæslunni, í fyrstu sjúkraflutningunum, í tollgæslunni og skýrslugerðinni, þú kunnir þetta allt saman og varst ólatur að miðla af reynslu þinni til okkar nýliðanna. Ekki má gleyma umferðarstjórnunarnámskeiðinu sem fór fram á gatnamótum Heiðarvegar og Kirkjuvegar, þar ætlaðir þú svo sannarlega að kenna okkur nýliðunum rétta taktinn í umferðarstjórnun í einu hádeginu. Á þessum tíma var ekkert sérstaklega mikil bílaeign í Eyjum, ekkert í líkindum við það sem er dag og því var frekar fátt um fína drætti og því varð minna úr kennslunni en ætlunin var. Mikið höfum við hlegið af þessu saman.
Takk Jonni minn fyrir heimboðin og heimsóknirnar, matarboðin okkar og allar mataruppskriftirnar, en hugsa ég til eplaýsunnar í karrýinu sem við matreiddum saman á þessum tíma og þótti ægilega gott, þú kallaðir þessa uppskrift „Pétursýsa“ Takk fyrir sumarbústaðaferðirnar okkar, þær hefðu mátt vera langtum fleiri, takk fyrir skemmtilegu Grímseyjarferðirnar okkar og ekki má gleyma tuðruferðinni frá Eyjum og alla leið til Færeyja, sumarið 2009, ferð sem aldrei gleymist og við höfum oft rifjað upp saman og töluðum um að við færum kannski í aftur, fyrr en síðar og þá á mun stærri bátum en áður. Takk fyrir allar heimsóknirnar til Eyja og skemmtilegu gistinæturnar þínar hjá okkur Bubbu eftir að þið Ásta Kata fluttuð til Reykjavíkur og þegar Rainbow- og heilsukoddaævintýrin stóðu sem hæst hjá þér og þú varst hér í söluferð.
Ég er viss um að enginn, já enginn hefur selt annað eins magn af Rainbow ryksugum og heilsukoddum hér í Eyjum og á landinu öllu en eins og þú gerðir. Ef einhver var góður sölumaður, þá varst það þú minn kæri, það komst enginn með tærnar þar sem þú hafði hælana í þeim málum. Ég man svo vel eftir 20 feta gámunum, fullum af heilsukoddum sem stóðu á bílastæðinu fyrir utan blokkina sem þið bjugguð í á þessum tíma. Enginn hefði fengið leyfi til að teppa 2-3 bílastæði fyrir svona gáma og það fyrir framan fjölbýlishús í Reykjavík nema þú, minn kæri.
Að lokum elsku Jonni minn þá þakka ég þér fyrir öll símtölin okkar síðustu mánuðina, við áttum gott spjall saman í hverri einustu viku og oftast varst það þú sem huggaðir og herti mann upp þegar mestu veikindin þín gengu yfir.
Kæri vinur, við hittumst síðar í Sumarlandinu og þá höldum við áfram að rifja upp sögur úr minningarbankanum okkar og hlægjum saman og gerum eitthvað skemmtilegt eins og í gamla daga.
Elsku Ásta Kata, elsku Konný mín og elsku Danni minn og fjölskyldur, við Bubba sendum ykkur okkar dýpstu samúðarkveðjur og biðjum góðan Guð um að hugga ykkur og styrkja.
Þinn vinur,
Pétur Steingríms.
