Hún er áhugaverð sýningin sem opnuð var í Einarsstofu á Safnahelgi og stendur enn. Sýningin er í tilefni af aldarminningu Gísla J. Ástþórssonar á Sóla, Eyjamanns og blaðamanns sem ruddi braut og skapara Siggu Viggu svo eitthvað sé nefnt.
Stefán Pálsson, sagnfræðingur fjallaði um listamanninn af mikilli snilld. Ástþór Gíslason, sonur Gísla og Sunna Ástþórsdóttir barnabarn Gísla opnuðu sýninguna og fóru yfir tilurð hennar. Merk sýning og áhugverð um mann sem hafði mikil áhrif á blaðamennsku á Íslandi.
„Það hefur verið afskaplega gaman að setja upp sýninguna í þessum sal. Við pabbi höfum verið hér í tvo daga og hér eiga greinilega margir leið um. Höfum við lent í mjög skemmtilegum samtölum við ýmsa, sumum sem fannst merkilegt að hér eru greinar frá seinni heimstyrjöld og svo aðrir sem þekkja til,“ sagði Sunna um sýninguna. Jafnframt hefur fjölskylda Gísla endurútgefið teiknimyndabækur Gísla um Siggu Viggu með formála eftir Úlfhildi Dagsdóttur.
Sigga Vigga og Blíða brosmilda
„Ég kynntist Siggu Viggu fyrst sem barn. Þá var ég forfallin Andrésar Andar-aðdándi og fékk stjörnur í augun þegar ég komst að því að afi minn hefði skrifað og teiknað myndasögur. Þá tengdi ég við Blíðu brosmildu sem var alltaf að borða snúða. Ég hafði gaman að því að fletta í gegnum bækurnar en áttaði mig ekki þá á broddinum í sögunum.
Það var ekki fyrr en ég fór að vinna að þessari sýningu og endurútgáfu bókanna sem ég kynntist Siggu Viggu og félögum hennar hjá Þorski hf. á nýjan hátt. Þá fyrst áttaði ég mig á hvað beitt og fyndin Sigga Vigga er og hvað ríkt erindi hún á enn þann dag í dag. Eins og flest verkanna hans afa fjalla teiknimyndaseríurnar um Siggu Viggu um hversdagsleikann, kjör verkafólks, jafnrétti, misskiptingu auðs og stéttarskiptingu.
Í verkum hans verður fólk sem hallar á í þjóðfélaginu hetjur. Sigga Vigga er hetja og af mörgum talin fyrsta myndasöguhetja Íslendinga. Hún er kvenhetja eins og Úlfhildur bendir á í formálanum. Verkagallinn hennar Siggu Viggu er ofurhetjubúningur. Á honum bítur hvorki skiptilykill eða hamar.
Í viðtali við Morgunblaðið sagði Úlfhildur að þó Sigga Vigga sigri kannski aldrei þá hefur hún sínar leiðir. Hún sagðist til dæmis alltaf þurfa að fara í jarðarför ömmu sinnar þegar það voru landsleikir. Sigga Vigga er óhrædd við yfirvaldið, með stöðugt múður, hendir þorskhausum í þá sem henni líkar ekki við. Líka stóru kallana. Í viðtalinu rifjaði Úlfhildur upp orð sem mér finnast mjög áhrifamikil, konur eru hræddar við að karla drepi þær en karlar eru hræddir við að konur hlæi að þeim.“
Sunna sagði að afi hennar hafi alla tíð verið meðvitaður um bitið í húmor og talaði um að samfélagslegar athugasemdir séu iðullega mun áhrifaríkari í myndum en í löngum leiðara. „Sigga Vigga og félagar eru hér á sýningunni ásamt öðrum verkum afa. Reyndum við að gera blaðamannum, rithöfundinum og teiknaranum skil en það er margt sem ekki rataði á sýninguna enda afi mjög afkastamikill.“
Feðginin eru sammála um að gaman hafi verið að vinna að þessu verkefni. „Það var ánægjulegt að kynnast afa sem margir þekkja. En með þessari sýningu fá fleiri kynslóðir að kynnast honum líka. Það er líka gaman að sýningin er komin heim til Eyja,“ sagði Sunna að endingu og þar með var sýningin opnuð. Verður hún opin næstu vikur.
Stefán, Ástþór og Sunna.
Gestir voru fróðari um Eyjamanninn Gísla J. að kynningunni lokinni.
