„Þegar ég sýndi hérna fyrir fimm árum var ég ekki með eins stóra sýningu og núna. Hér er ég vegna orða Kára Bjarnasonar, forstöðumanns Safnahúss sem skoraði á mig að koma á fimmtíu ára goslokaafmælinu. Mér leist ekki á, átti ekki mikið af myndum, ákvað að slá til og fór að vinna. Hef hamast í þessu í fimm ár og hér árangurinn af því,“ sagði GZERO, Gerður Guðríður Sigurðardóttir þegar hún opnaði sýningu sína í Einarsstofu Safnhúsi í fyrradag. Fjölmenni var við opnunina, heimamenn og brottfluttir.
Gerður sýnir fjölda málverka sem eiga tilvísun í Vestmannaeyjar og Heimaeyjargosið 1973. Og myndirnar segja sögur. M.a. mynd af húsunum á Skansinum sem hurfu undir hraun sem Gerður málar eins hún man þau. Jarðhræringar við Keili urðu henni yrkisefni þar sem hún setti inn tvo hrafna. Sjálf bjó hún á Gerðisbraut 10 með fjölskyldu sinni þegar gosið hófst. Þá gekk hún með Bjarka, son hennar og Guðna Ólafssonar, eiginmanns hennar sem er látinn.
„Tveir hrafnar höfðu gert sér laup í Helgafelli og í hvert skipti sem ég fór út um haustið stungu þeir sér að mér eins og þeir væru að reka mig í burtu. Dag eftir dag og ég hugsaði, þetta veit á eitthvað. Var drulluhrædd en Guðni var alltaf á sjó. Ég lét ekkert stoppa mig en þeir hurfu svo í desember,“ sagði Gerður og þann 23. Janúar 1973 byrjaði að gjósa rétt fyrir austan húsið sem þau yfirgáfu með öllu sem í því var. Og nú vitum við hvað er að gerast á Reykjanesskaganum.
Myndir Gerðar eru fallegar og um margt athyglisverðar og því hægt að mæla með henni. Þess virði að kíkja inn.
Gerðisbraut 10 var grafin upp og er miðpunktur Eldheima.
