Ég ferðaðist töluvert um landið í sumar. Fór m.a hringinn að undanskildum Vestfjörðum. Hafði ekki farið hringinn síðan ég var unglingur fyrir margt löngu síðan.
Mest kom mér á óvart uppbyggingin víða um land. Ég fór í nýja glæsilega náttúrulaug við Urriðavatn. Fór í jarðböð á Mývatni. Skoðaði söfn vítt og breytt um landið og prufaði allskyns gistingu.
Eitt af því sem ég prufaði í sumar var að gista í nýjum mongólskum yurt-tjöldum sem nýlega voru reist á milli Gullfoss og Geysis. Stórskemmtileg gisting sem vert er að mæla með. Tjöld með steyptri undirstöðu, gólfhita og salerni.
Þar hitti ég tvær þýskar fjölskyldur, sitt í hvoru lagi. Báðar fjölskyldurnar gáfu sig á tal við mig. Önnur var búin að vera hér á landi í 10 daga og átti 4 daga eftir. Þau voru að velta fyrir sér hvað þau gætu skoðað dagana sem eftir lifðu ferðar.
Ég spurði hvort þau væru búin að skoða Vestmannaeyjar. „Vestmannaeyjar, hvað er það?“ spurðu þau. Ég fór að útskýra fyrir þeim hvað þar væri að finna, og hvernig mætti komast þangað. Ég sagði þeim hvernig mætti komast yfir til Eyja. Flug í 20 mínútur frá Reykjavík eða 40 mínútna sigling frá Landeyjahöfn. Rúsínan í pysluendanum væri svo að nú væri ný hafið pysjutímabil, þar sem allir hjálpuðust að við að bjarga lundapysjum á eyjunni til að sleppa þeim á haf út.
Þjóðverjarnir voru heillaðir. Það sama mátti segja með hina fjölskylduna. Hún var tiltölulega nýkomin hingað til lands og var að spyrja hvort ég hefði farið á Kjöl. Ég fór náttúrulega strax að tala um Vestmannaeyjar. Og fór með sömu ræðu og daginn áður.
Ekki veit ég hvort þessar fjölskyldur enduðu á að heimsækja Vestmannaeyjar, en klárlega voru báðar fjölskyldurnar mjög áhugasamar um þessa litlu eyju í suðri.
Eftir þetta spjall varð ég hugsi yfir því að hvorug þessara fjölskyldna hafi haft hugmynd um að Vestmannaeyjar væri hluti af Íslandi.
Þetta litla dæmi leiðir hugan að því hvort enn vanti ekki töluvert upp á að við vekjum betur athygli á okkar ágæta bæjarfélagi. Það þurfum við að gera sjálf, sem bæjarfélag. Ekki skemmdi fyrir að flutningsaðilarnir kæmu með okkur í slíkt átak. Það eitt og sér ætti einnig að renna styrkari stoðum undir samgöngurnar.
Tryggvi Már Sæmundsson
























Skráðu þig á fáðu nýjustu tilkynningar fyrst
Ekki liggja fyrir nýjar mælingar
Hvað er sjóveiki?
Sjóveiki er misræmi milli skynfæra líkamans sem senda boð til heilans um hreyfingu – kyrrstöðu.
Þegar einstaklingur er úti á sjó þá nema skynjarar í vökvafylltum gangi í innra eyra hreyfingu og senda boð til heilans að einstaklingur sé á hreyfingu. Augun senda hins vegar boð til heilans um að viðkomandi sé kyrr. Heilinn á erfitt með að vinna úr þessum misvísandi og ósamræmdu upplýsingum og sendir skilaboð til magans um að tæma sig – þ.e. veldur uppköstum.
Einkenni sjóveiki eru þreyta, ógleði, svimi, svitakóf og uppköst.
Góð ráð til að hindra sjóveiki:
Lyf við sjóveiki þ.e. lyf sem slá á einkennin og fást án lyfseðils í apóteki.
Önnur ráð:
Hvar í skipinu er best að vera o.fl.
Þungun:
Þungaðar konur sem þjást af sjóveiki mega nota koffinátín í litlum skömmtum en best er að ráðfæra sig við lækni eða lyfjafræðing.
Þunguðum konum er ekki ráðlagt að nota engifer þar sem það er ekki staðfest hvort það geti haft skaðleg áhrif á fóstur.