Stundum þegar ég tek mér penna í hönd minnist ég þeirra sem eyjuna byggðu snemma á síðustu öld. Fólkið sem andaði að sér frelsinu. Frelsinu sem forfeður þeirra dreymdi um kynslóð fram af kynslóð en nú var loksins komið í höfn.
Leiðin lá þangað sem mest var úr bítum að hafa, þó hætturnar biðu við hvert horn. Dugnaðarforkar með hugsjón hleyptu af stokkunum fyrirtækjum sem enn í dag halda uppi velsæld byggðarlagsins og munu halda því áfram löngu eftir að sá sem þessi orð skrifar gengur sitt síðasta skref á þessari jörð.
Það liggur létt á okkur Íslendingum þessa dagana. Austfirðingurinn Jim Ratcliffe er óðum að leggja fjórðunginn undir sig.Hinn 28 ára gamli Gustav Magnar Witzøe frá Noregi er að leggja undir sig fiskeldið á landinu. Norðmenn eru í óða önn að tryggja sér réttindi til að virkja vindinn og þýska fyrirtækið Steag er að fara að hefja útflutning á vikri frá Hjörleifshöfða, stefnan er sett á lítil milljón tonn á ári næstu 100 árin eða svo.
Norðmaðurinn Ivar Tollefsen er líka skemmtilegur fír eða þannig. 1.637 íslenskar fjölskyldur leigja af honum íbúðir, og þannig er hann væntanlega stærsti eigandi íbúða á landinu.
Það er svo sem ekki ný saga að auðurinn yfirgefi landið okkar meðan við horfum þögul á. Í henni Kaupmannahöfn eru mörg fögur hús sem byggð voru fyrir auð sem fluttur var af þarlendum kaupahéðnum, sem í ein tvö hundruð ár höfðu einkarétt á því að níðast á okkur fjárhagslega.
Steag gaf út þá yfirlýsingu í vikunni að þeir hyggðust flytja eina milljón tonna af vikri úr landi á ári næstu hundrað árin. Vikurinn á að flytja landleiðina til Þorlákshafnar á úrelltum þjóðvegum landsins og er ekki á bætandi, 115 til 250 skipsfarmar eftir því hversu stór höfnin kemur til með að verða. Hugur minn leitar aftur til framfarasinnaðra nýbúa í Vestmannaeyjum fyrir rúmri öld síðan, hvað um huga þeirra hefði farið. Tækifærið sem í augsýn er er að mínu mati borðleggjandi. Göng til eyja og stórskipahöfn norðan eiðis, göng sem koma til með að stytta leið hvers vörubíls um 150 kílómetra. 30 trailerar verða notaðir við flutningana. Miðað við akstur allan sólarhringinn yrðu þetta 84 þúsund ferðir fram og til baka um göngin á ári. Fimm þúsund krónur aðra leiðina myndi þýða 840 milljónir á ári, auk hafnargjalda sem myndu margfalda tekjur hafnarinnar frá því sem nú er. Hver maður hlýtur að sjá að þetta er vinn vinn dæmi fyrir báða aðila.
Ég velti því fyrir mér hvar okkur fór að förla. Hvar eruð þið andans menn, arftakar þeirra sem eyjuna byggðu í upphafi síðustu aldar? Hefur enginn hugsjón lengur? Hefur enginn þá burði til að bera að geta skapað eitthvað sem kynslóðir framtíðarinnar koma til með að dást að og minnast fyrir framsýni og þor? Er nema von að maður spyrji.
Alfreð Alfreðsson





















Skráðu þig á fáðu nýjustu tilkynningar fyrst
Ekki liggja fyrir nýjar mælingar
Hvað er sjóveiki?
Sjóveiki er misræmi milli skynfæra líkamans sem senda boð til heilans um hreyfingu – kyrrstöðu.
Þegar einstaklingur er úti á sjó þá nema skynjarar í vökvafylltum gangi í innra eyra hreyfingu og senda boð til heilans að einstaklingur sé á hreyfingu. Augun senda hins vegar boð til heilans um að viðkomandi sé kyrr. Heilinn á erfitt með að vinna úr þessum misvísandi og ósamræmdu upplýsingum og sendir skilaboð til magans um að tæma sig – þ.e. veldur uppköstum.
Einkenni sjóveiki eru þreyta, ógleði, svimi, svitakóf og uppköst.
Góð ráð til að hindra sjóveiki:
Lyf við sjóveiki þ.e. lyf sem slá á einkennin og fást án lyfseðils í apóteki.
Önnur ráð:
Hvar í skipinu er best að vera o.fl.
Þungun:
Þungaðar konur sem þjást af sjóveiki mega nota koffinátín í litlum skömmtum en best er að ráðfæra sig við lækni eða lyfjafræðing.
Þunguðum konum er ekki ráðlagt að nota engifer þar sem það er ekki staðfest hvort það geti haft skaðleg áhrif á fóstur.