Dagurinn í dag er örlagadagur í lífi vinar míns og fyrrverandi bekkjabróður hans Ólafs Jóhanns. Í dag tilkynnti þessi yngsti starfandi prestur landsins formlega að hann væri uppgjafar-Vestmannaeyingur.

Þó hann reyni af veikum mætti að halda í það litla stolt sem hann þó hafði meðan hann gat með sanni sagst vera Eyjamaður og básúnar því um torg og stræti að hann borgi útsvar í Eyjum, þá sá hann ástæðu til þess að senda frá sér fréttatilkynning á fjölmiðlarisanum eyjar.net í dag þess efnis að hann væri formlega fluttur brott úr Eyjum.

Annar ritstjóra eyjar.net hafði fyrr í haust farið þess á leit við mig að ég kæmi þar fram undir nafninu brottfluttur Eyjamaður, þar sem hann vildi nýta þá gífurlegu auglýsingu sem fylgir því að spyrða nafn mitt við vefi sem þennan. En ég svaraði honum sármóðgaður, að ég kæmi aldrei til með að titla mig sem brottfluttan Eyjamann, því hjarta mitt ætti eftir að lifa um ókomna tíð í Eyjunum.

Þessi litla bón ritstjórans, þótt sakleysislega orðuð, vó alaverlega að stolti mínu sem Eyjamanns, stolti sem Ólafur Jóhann býr greinilega ekki yfir. Ég tók þetta það nærri mér að ég talaði ekki við þennan annars stórvin minn ritstjórann í margar vikur á eftir. En við sættumst þó um síðir, eins og Brandara er siður.

Helgi Ólafs bloggar á http://helgi.vinirketils.com